ΣΕ ΑΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ (μέρος 4ο) ……….

Με βαθιά θλίψη βλέπω εδώ στον χώρο αυτό την απεικόνιση μεγαλειωδών τίτλων επιστήμης και λογοτεχνίας. Πιο δίπλα μόνιμα το όνομα μιας ανύπαρκτης χώρας στην κατηγορία Ευρώπη. Πιο κάτω τον σκοπιανό σε κατάσταση υστερίας να δηλώνει ότι του έμαθαν χρόνια τώρα.

Λογικά θα αναρωτιέται κανείς συγκρίνοντας την με τις πράξεις του Αρίωνα Πτολεμαΐδας και παλιότερα με του Μεγάλου Αλεξάνδρου Γιαννιτσών, καθώς και με την πρόσφατη των Γιατρών χωρίς Σύνορα, (ίσως και δηλώσεις Πάγκαλου στα WikiLeaks ),πόσο εύκολα φτάνει κάποιος άλλοτε σε πράξεις θυσίας και ηρωισμού και άλλοτε σε προδοσίας και εξευτελισμού. Άλλοτε συνειδητά και άλλοτε υποσυνείδητα. Άλλοτε από αμέλεια και άλλοτε προμελετημένα.

Ποιος να είναι άραγε ο ψυχισμός ενός έθνους που το οδηγεί σε πληθώρα πρακτικών προδοσίας αντί ηρωισμού? Πώς οδηγήθηκαν σε τέτoια κατάσταση ατονίας τα εξαρτημένα ανακλαστικά του, (uslovnij reflexij κατά Pavlov), ώστε να μην γνωρίζει πώς και πότε πρέπει να αντιδράσει? Χάθηκε το ένστικτο της συλλογικής/εθνικής επιβίωσης? Θα παίρνουν από εδώ και πέρα ότι θέλουν και αναίμακτα ακρωτηριάζοντάς μας Ιστορικά ,οικονομικά και στο τέλος γεωγραφικά? Πως φτάσαμε έως εδώ? Ποιο ήταν το “Αντίτιμο της Προδοσίας”

Εδώ στην απεικόνιση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα τι είναι αυτό που τυφλώνει, αυτό που ναρκώνει και οδηγεί σε πρακτικές συλλογικής/εθνικής μειοδοσίας .Είναι ταυτόχρονα και το ποταπό “Αντιτιμο της Προδοσίας”. Η άθλιας μορφής “ευχαρίστηση της παρουσίασης” να βλέπουμε και να μας βλέπουν εκ του ασφαλούς. Η έκκριση edorfinis εξαπατώντας εαυτούς και παρατηρητές διότι δεν εισέπραξαν αυτό που πραγματικά “είναι” αλλά μια ιδανική παρουσίαση. Οπωσδήποτε κάθε “ζωντανός οργανισμός” τείνει και αναζητεί το ευχάριστο αν θέλει να επιζήσει , αλλά όταν η αναζήτηση αυτή επικεντρώνεται προς την ατομικότητα και στο Εγώ του κάθε ατόμου ειδικά, και σε βάρος του συνόλου, κάποτε το σύνολο αυτό θα καταστραφεί και αμέσως μετά τα άτομα που το απάρτιζαν