ΣΕ ΑΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ (μέρος 2ο) ...............

Ο Αρίων Πτολεμαιδας έκανε το «καθήκον» του. Όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος Γιαννιτσών το 2009. «Θυσίασαν» την ευρωπαϊκή συμμετοχή για ένα «Σύμβολο». Στις φανέλες της ομάδας του Πριλεπ θα απεικονιζόταν ο ήλιος της Βεργίνας. Οι αθλήτριες των δύο αυτών ελληνικών ομάδων, εκτός από μία πιθανή συλλογική διάκριση ,ίσως «θυσίασαν» και μία προσωπική ατομική εξέλιξη στο άθλημα , αλλά και την άνετη εισαγωγή τους στα ΤΕΦΑΑ. Κινδύνεψαν και κινδυνεύουν με αποκλεισμό , άσχετα αν στον Μέγα Αλέξανδρο Γιαννιτσών επιβλήθηκε με αναστολή. Και όλα αυτά για ένα «Σύμβολο». Την αξία του «Συμβόλου» , και φαντασιακά αλλά και πραγματικά για τις διαπραγματεύσεις με την FYROM την γνωρίζουμε σχεδόν όλοι.

      Εδώ όμως πρέπει να επανέλθουμε στην ποταπή στάση κάποιων άλλων ατόμων από Ελλάδα και εξωτερικό ,που όχι μόνο δεν θυσιάζουν τίποτα , αλλά και επικυρώνουν κανιβαλιζομενοι τον ακρωτηριασμό ,ιστορικό και γεωγραφικό ,σε συμβολικό βεβαία επίπεδο , της χώρας τους. Από την φωτογραφία φαίνεται παραστατικά ότι ηδονίζονται πνευματικά με τον χώρο που τους χάρισε το αμερικάνικο πρόγραμμα επικοινωνίας , εφευρίσκουν μεγαλειώδεις τίτλους , και ούτε σημασία δεν δίνουν που η ονομασία Μακεδονία είναι προορισμένη για Φυρομιανά δωμάτια. Τα άτομα αυτά συνεχίζουν να κάνουν «συμβατική» χρήση του προγράμματος και ΕΠΙΚΥΡΏΝΟΥΝ, εμμέσως πλην σαφώς, την αυθαιρεσία του να λέει ότι εφαρμόζει την αμερικανική πολιτική και θα συνεχίσει να ονομάζει την γειτονική χώρα Μακεδονία. Οι αναγνωρίσεις έγιναν σε ΔΙΜΕΡΕΣ επίπεδο και κάθε φόρα που παρευρίσκονται τρίτοι η ονομασία είναι FYROM . Πώς θα ζητήσουμε από ξένους να σεβαστούν τα δίκαια μας ,που συμβαδίζουν άλλωστε με την ενδιάμεση συμφωνία και το Διεθνές Δίκαιο, αν εμείς οι ίδιοι δεν τα σεβόμαστε και αδιαφορούμε, και σαν απλοί πολίτες , αλλά ,και σαν κυβερνήσεις.

      Η αλγεινή εντύπωση που δημιουργείται στον χώρο αυτό που πάρθηκε η φωτογραφία δεν θα μας απασχολούσε σε μεγάλο βαθμό αν δεν ήταν ανάμεσα στα άτομα αυτά και αρκετά με πανεπιστημιακή μόρφωση. Για παράδειγμα μέσα στα δωμάτια συχνάζουν δάσκαλος σε σχολείο της Γερμανίας ,καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας από Σέρρες , oδοντίατρος από Θεσσαλονίκη , φαρμακοποιός από Κρήτη , δασκάλα από Κρήτη , μουσικοσυνθέτης από Κύπρο ,γεωπόνος από Κύπρο , υποπλοίαρχος (γυναίκα ) του εμπορικού ναυτικού από Αμβέρσα κλπ. Είναι οι περισσότεροι μεγάλης ηλικίας . Αν ήταν παιδιά θα είχαν και κάποιο ελαφρυντικό.

     Αν τύχει και μπει κάποιος μέσα σε ένα «δωμάτιο» με μεγαλειώδη τίτλο, όπως συχνά εμφανίζονται , θα πάθει πολιτισμικό σοκ. Η αθλιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και αξιοπρέπειας . Τα κοπάδια έχουν νοημοσύνη και μάλον κάποια λανθάνουσα συναισθηματικότητα. Εκεί απολύτως τίποτα . Το μεγαλείο του πνευματικοσυναισθηματικού κανιβαλισμού ,στην απόλυτη του μορφή ,πίσω από την ανωνυμία. Εντάξει , σε μια ελεύθερη κοινωνία ζούμε και ο καθένας, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα, είναι ελεύθερος να εκφρασθεί όπως θέλει και νομίζει. Έχει όμως το δικαίωμα να ξεφτιλίζει το είδος του, το έθνος του ,την πατρίδα του?

       Η Ιστορία , όπως άλλωστε και ο Πολιτισμός, δεν παραχωρείται , δεν μεταβιβάζεται , δεν κληρονομείται. Και ιδίως όταν υπάρχουν «διεκδικητές» και οι ισχυροί πατρόνοι τους που θέλουν να την ξαναγράψουν. Ατομικά και συλλογικά τίποτα δεν έχουμε στην κατάσταση του «έχω» .Μόνο στην κατάσταση του «είναι»,(κατακτώ , διατηρώ ), γίνεται κάτι δικό μας. Τότε μας το αναγνωρίζουν και αρχίζουν να μας σέβονται οι ξένοι.